Μνημονιακός διάλογος για την παιδεία: Υπεράνω όλων η αξιολόγηση

---

---

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
23-12-2015

www.paremvasis.gr  
Δήλωση των εκπροσώπων
των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ–ΚΙΝΗΣΕΩΝ–ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ Π.Ε. στο Δ.Σ της ΔΟΕ
Mιχάλη Μιλτσακάκη (6975308409),Γιώργου Γαλάνη (6974750410)

MNHMONIAKOΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ: ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής 9 12 2015 και οριστικοποιήθηκε σήμερα 23 12 2015 η ατζέντα του προσχηματικού –υποστηριχτικού των μνημονίων Εθνικού Διαλόγου.  Στον περιβόητο μνημονιακό διάλογο συμμετέχουν ακόμη η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου, το ΕΣΥΠ και εσχάτως και το ΙΕΠ.

Πρόκειται για θεσμούς που στην συλλογική μνήμη του εκπαιδευτικού κινήματος είναι ταυτισμένoι με αντιδραστικές αλλαγές και νομιμοποίηση των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών.

Ο πρόεδρος της επιτροπής τόνισε ότι η θεματολογία δεν είναι τελική και μπορεί να συμπληρωθεί από τους βουλευτές το επόμενο διάστημα.

Η ατζέντα δεν διεκδικεί καμιά πρωτοτυπία, δεν κομίζει καμία καινοτομία. Αντίθετα αναπαράγει και αναμασά με ολίγη επικάλυψη δημοκρατικότητας την κυρίαρχη ρητορική για την εκπαίδευση και την εργασία και τον αστικό «ανθρωπισμό», έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε με τις κατευθύνσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της ΕΕ και των οικονομικών οργανισμών του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Έτσι συμπλέκονται οι δημοκρατικές αξίες με τη βία(BULLING) , το ρατσισμό, τη διαφορετικότητα, την εκπαίδευση μειονοτήτων, την αειφορία των εκπαιδευτικών μονάδων(sic!!!!), το αυτοδιοίκητο διαφόρων βαθμίδων, την κοινωνική μέριμνα, την πρόσβαση σε πολιτισμικά δεδομένα.

Aν κάτι απ’ όλα αυτά σας θυμίζει τον μεταμοντερνισμό και την θεματική του μετά το 1990, καθώς και τα πολυδάπανα προγράμματα ΕΣΠΑ που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες δεν κάνετε λάθος.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι επόμενοι άξονες με περιεχόμενο απόλυτα ξένο με τις ανάγκες της εκπαίδευσης, των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Μείωση των εξόδων, πράσινα σχολεία ( και πράσινα άλογα με «οικολογική ευαισθησία» θυμίζοντας Μπιρμπίλη και Γιωργάκη Παπανδρέου), ΜΚΟ και κοινωφελή ιδρύματα, Ενιαίος χώρος Εκπαίδευσης, αποκέντρωση εκπαίδευσης, δια βίου εκπαίδευση, ψηφιακός εγγραμματισμός, αξιολόγηση εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού, διασύνδεση των εκπαιδευτικών δομών με την παραγωγή, με την αγορά εργασίας.

Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν το βαρύ πυροβολικό των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, αποτελούν την καρδιά, τον πυρήνα των μνημονικών πολιτικών των τελευταίων χρόνων και στρατηγική στόχευση κυβερνήσεων, ΕΕ, ΟΟΣΑ τα τελευταία 20 χρόνια.

Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε κανέναν από τους άξονες της ατζέντας η συζήτηση στη Βουλή περιορίστηκε στον πυρήνα αυτών των αλλαγών που δεν είναι άλλος από την εργασία και την αξιολόγηση και την υποτίμηση της εντός και εκτός εκπαίδευσης, καθώς και στην υπαγωγή του εκπαιδευτικού συστήματος και των λειτουργιών του στο κεφάλαιο και στην επιχειρηματικότητα

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής Κ. Γαβρόγλου, μεταξύ άλλων τόνισε: «Νομίζω ότι με όσους έχουμε συζητήσει και παλιά και τώρα ανεξαρτήτως κομμάτων, γνωρίζουμε όλοι ότι μια επιτυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δεν μπορεί να γίνει στο πλαίσιο θητείας μιας κυβέρνησης. Είναι κάτι που υπερβαίνει τα χρονικά όρια θητείας μιας κυβέρνησης».

Η κυβέρνηση επιδιώκει κατ’ αρχήν την συναίνεση και συστράτευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων εντός της βουλής στο εκπαιδευτικό ζήτημα και «εγκαλεί» τις άλλες μνημονιακές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ) για την «άρνηση» σύμπηξης ενός «εθνικού μετώπου», μιας εθνικής συνεννόησης για την εκπαίδευση. Από τα θέματα της ατζέντας αυτό που μονοπώλησε τις τοποθετήσεις των βουλευτών ήταν το εξής ένα…η αξιολόγηση και κατ’ επέκταση η διασύνδεση των εκπαιδευτικών δομών με την παραγωγή, με την αγορά εργασίας.

Άθελά τους και με τη ζέση που επιβάλλει η υποστήριξη της αξιολόγησης εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού οι βουλευτές ανέδειξαν την….. ουσία της ατζέντας που δεν είναι άλλη από την αποδοχή και εφαρμογή της αξιολόγησης.

Πιο αποκαλυπτικός υπήρξε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αθανάσιος Μιχελής : «Η τακτική μας θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να συμφωνήσουν και οι ομοσπονδίες. Θα τις βρούμε μπροστά μας και υπάρχει τέτοια εμπειρία. Συμφωνώ με την αξιολόγηση και έδωσα και μια λίστα προτάσεων»…… «Ας αποφύγουμε τον όρο «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού», διότι είναι κάτι για το οποίο θα βρούμε απέναντί μας τις ομοσπονδίες».

Η παραπάνω θέση συμπυκνώνει απόλυτα την ταχτική ΣΥΡΙΖΑ για την εφαρμογή της αξιολόγησης. Μετά την προπαγάνδα για τη δήθεν μη τιμωρητική-καλή αξιολόγηση ακολουθεί και η «ταχτική» για την εφαρμογή της. Αυτή θα είναι και η συνεισφορά του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ: στο πέρασμα της αξιολόγησης παντού και στην αποδοχή σε πρώτη φάση της κουλτούρας αξιολόγησης.

Πηγαίνοντας ακόμη ένα βήμα παραπέρα η μαζική, συλλογική με κινηματικά χαρακτηριστικά απόρριψη της αξιολόγησης από τους εκπαιδευτικούς επιχειρείται να ταυτιστεί με τα σχέδια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τάχα δεν ήθελαν την αξιολόγηση. Χαρακτηριστική η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Θηβαίου:

«Έρχομαι στην αξιολόγηση και επειδή η Αριστερά έχει από την πλευρά της Αντιπολίτευσης τη ρετσινιά ότι δεν ήθελε την αξιολόγηση, στο διάλογο αυτό θα σας αποδείξουμε πραγματικά πώς η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν ήθελαν την αξιολόγηση μέσα στα σχολεία και προσχηματικά έβαζαν μπροστά την ΟΛΜΕ. Στην πράξη δεν την ήθελαν».

Η εμμονή για την αξιολόγηση αποδεικνύει και τον πυρήνα των πολιτικών που εφαρμόζονται με βάση τα μνημόνια και που έχει ως στόχο την τιθάσευση των εργαζόμενων και της εργασίας, τη μείωση της αξίας της, την αύξηση της εκμετάλλευσης και την υποτίμηση της για την ανάταση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αποτυπώνεται εύστοχα από την τοποθέτηση της Φωτεινής Βάκη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: «Προφανώς και δεν είμαστε κατά της αξιολόγησης. Το θέμα δεν είναι η αξιολόγηση αλλά ποια αξιολόγηση. Η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται αλλά είναι αδιανόητο η αξιολόγηση να είναι ένας προσχηματικός τρόπος απολύσεων ή να χρησιμοποιείται ως φόβητρο ή μέσω επιτήρησης και τιμωρίας. Είναι άλλο πράγμα το ένα και άλλο πράγμα το άλλο. Δυστυχώς είχαμε κάποια κακά δείγματα γραφής».

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει απέναντι του ένα δύσκολο αντίπαλο που μεταχειρίζεται σε πολλές περιπτώσεις την εμπειρία και το λόγο του κινήματος, αλλά πράττει και δρα με την καρδιά και τη σκέψη του κεφαλαίου και της ΕΕ, όπως κάθε συνεπής σοσιαλιαφιλελεύθερη-ευρωενωσιακή δύναμη.

Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση μαζί με το μισθολόγιο θα αποτελέσουν τους βασικούς μοχλούς ολοκληρωτικής υπαγωγής της εργασίας και της εκπαίδευσης στο κεφάλαιο. Έτσι με ένα άρθρο, με ένα νόμο και όπως επιβάλλουν οι οικονομικές συνθήκες και ο κόφτης δαπανών του δημοσίου, οι ρήτρες τιμωρητικού χαρακτήρα, κατηγοριοποίησης, η σύνδεση μισθού με την αξιολόγηση –απόδοση θα επανέλθουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα αυτά είναι η ταχτική της κυβέρνησης και των δανειστών που σύντομα θα αντικατασταθούν από τη στρατηγική.

Η «άνοιξη»  που υπάρχει σήμερα στα σχολεία, η ηρεμία στους συλλόγους διδασκόντων, η έλλειψη της διοικητικής πίεσης και του ανταγωνισμού, η εξαφάνιση των τσακωμών για την αξιολόγηση και τις ομάδες εργασίας, των συγκρούσεων για τις αναρτήσεις στο παρατηρητήριο, των εκβιασμών και των πιέσεων για προγράμματα, είναι μετά τις 25 Γενάρη κατακτήσεις του κινήματος και του αγώνα των προηγούμενων χρόνων ενάντια στην αξιολόγηση.

Το εκπαιδευτικό κίνημα θα πρέπει από τα κάτω να παγιώσει τις πρόσκαιρες κατακτήσεις που για να γίνουν μόνιμες πρέπει να απορρίψει για μια κόμη φορά τη δήθεν  «καλή»-μη «τιμωρητική» αξιολόγηση που θέλει να μας επιβάλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Οι Ομοσπονδίες θα πρέπει να απορρίψουν τον Εθνικό Διάλογο που προωθεί όλες τις αντιδραστικές πολιτικές των μνημονίων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, του ΣΕΒ και του κεφαλαίου.

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ,ΕΡΑ, ΕΚΚΙΝΗΣΗ)  πρέπει άμεσα να ακυρώσει την απόφαση συμμετοχής της στο διάλογο ή δε ΟΛΜΕ να μην μπει καν σε αυτόν. Οι Ομοσπονδίες δεν πρέπει να «συμφωνήσουν». Κυρίως όμως δεν πρέπει να συμφωνήσουν οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί και τα εκατομμύρια των εργαζόμενων.

Για μια ακόμη φορά να απορρίψουμε την αξιολόγηση με συλλογικούς όρους και διαδικασίες σε ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ, με διαδικασίες βάσης έχοντας κατά νου τα λόγια του ποιητή:

Τα πόδια των μεγάλων ψεμάτων δεν είναι πάντα τόσο κοντά

Πιο κοντή είναι συχνά η ζωή αυτών που τα πίστεψαν  (Εrich Fried)α
ψεμάτων Τα

πόδια