ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΥΤΑΝΗ ΤΟΥ Α.Π.Θ.,

ΚΑΘΗΓΗΤΗ κ. ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΗΤΚΑ 

Θεσσαλονίκη, 6 Φεβρουαρίου 2018 

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

Με ιδιαίτερο σεβασμό στο υψηλό Ακαδημαϊκό σας αξίωμα αλλά και κατανόηση του ρόλου σας ως Προέδρου της Ένωσης Βαλκανικών Πανεπιστημίων για το 2018, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας καθώς και με την Ακαδημαϊκή Κοινότητα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, κάποιες σκέψεις μου, που γεννήθηκαν με αφορμή την δημόσια δήλωσή σας στην εφημερίδα Real News, της Κυριακής 4 Φεβρουαρίου 2018, για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.

Επιτρέψτε μου εισαγωγικά να υπογραμμίσω ότι με τα Βαλκάνια, και ιδίως με τις χώρες που προέκυψαν από την πρώην Γιουγκοσλαβία, με συνδέει πολυετής ερευνητική, διδακτική και συγγραφική ενασχόληση ως Πανεπιστημιακού δασκάλου στο Α.Π.Θ., αλλά και Επιστημονικού Συνεργάτη του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ). Κυρίως όμως επιτόπια παρουσία και συμμετοχή μου σε θέσεις ευθύνης (και διευθυντικές) σε Διπλωματικές Αποστολές μακράς διαρκείας Διεθνών Οργανισμών την περίοδο από το 1992 έως το 2008.

Επίσης ως Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης είχα επί τετραετία την ευθύνη και τον συντονισμό της λειτουργίας του BALCINET, δηλαδή του Βαλκανικού Δικτύου Μεγάλων Πόλεων που έχει την μόνιμη γραμματεία του στην Θεσσαλονίκη και προβαίνει σε τακτικές δράσεις στις πόλεις του Δικτύου. Επί τετραετία επίσης (2004-2008) ήμουν επικεφαλής της Εναλλακτικής Έδρας Θεσσαλονίκης του Συμφώνου Σταθερότητας για την ΝΑ Ευρώπη (η κύρια έδρα ήταν στις Βρυξέλλες), υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διηύθυνα έργα ανασυγκρότησης των Βαλκανικών χωρών εν όψει της ενταξιακής πορείας τους προς την Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση, και υλοποιήσαμε πολλά έργα, ιδίως στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων (και στην ΠΓΔΜ).

Έχω λοιπόν ιδιαίτερη γνώση αλλά και ευαισθησία για τα ζητήματα της περιοχής αυτής, για την συνεργασία των χωρών της, την ειρήνη και την σταθερότητα. Στα πλαίσια των διπλωματικών μου αποστολών ως διεθνούς υπαλλήλου, έζησα επί δύο χρόνια από κοντά (συνεχώς) την κρίση στο Κοσσυφοπέδιο (προληπτική διπλωματία), στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη (εφαρμογή της Συνθήκης του Dayton και πολύπλευρη επιχείρηση σταθεροποίησης), και στην ΠΓΔΜ σε Διεθνή Αποστολή Εποπτείας της απογραφής πληθυσμού (Ιούνιος - Ιούλιος 1994), η οποία μου έδωσε τη δυνατότητα να βιώσω από κοντά τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες αυτής της χώρας.

Έρχομαι τώρα στο προκείμενο:

1. Η Ελλάδα έχει επιδείξει καλή γειτονία προς την ΠΓΔΜ με ποικίλους τρόπους, παρά την θεωρία του επιθετικού και πλαστού βέβαια, «Μακεδονισμού» που εκπορευόταν από εκεί (1944-σήμερα) και από το Βελιγράδι επίσης στο παρελθόν (1944-1991), και δυστυχώς συνεχίζεται αμείωτη και αναλλοίωτη παρά τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, αποτελώντας ένα θλιβερό όσο και επικίνδυνο κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου.

2

2. Η Ελλάδα αναγκάστηκε, δικαιολογημένα, να λάβει αντίμετρα κατά της πολιτικής του αλυτρωτισμού της ΠΓΔΜ την περίοδο 1994-1995, για να καταστήσει κατανοητή την σοβαρότητα του ζητήματος στους συμμάχους και εταίρους μας, αλλά και για να αντιληφθεί η γειτονική χώρα το βαθμό εξάρτησής της από την καλή γειτονία με την Ελλάδα. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψε την προσφυγή της Commission κατά της Ελλάδας για τα αντίμετρα αυτά, δικαιώνοντας ουσιαστικά την χώρα μας.

3. Η Ελλάδα υπέγραψε την Ενδιάμεση Συμφωνία με την ΠΓΔΜ τον Σεπτέμβριο του 1995 και επανέλαβε την διαπραγμάτευση που είχε ξεκινήσει ήδη με βάση τις δύο Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 1993, για εξεύρεση κοινά αποδεκτού οριστικού ονόματος της ΠΓΔΜ. Ταυτόχρονα, η χώρα μας ομαλοποίησε τις οικονομικές δοσοληψίες και την διακίνηση ανθρώπων με την γειτονική χώρα και μάλιστα αρκετά δισεκατομμύρια ελληνικών επενδυτικών κεφαλαίων κατευθύνθηκαν στην ΠΓΔΜ, δημιουργώντας περί τις 20.000 νέες θέσεις εργασίας εκεί. Ελληνική στρατιωτική δύναμη συμμετείχε στη Διεθνή Ειρηνευτική Αποστολή για την συλλογή των όπλων, μετά τον εμφύλιο Αλβανών και Σλάβων στην ΠΓΔΜ το 2001. Επίσης, η Ελλάδα έδωσε τη συγκατάθεσή της για την ένταξη της ΠΓΔΜ σε πολλούς Διεθνείς Οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), το Συμβούλιο της Ευρώπης, κ.λπ.

Επιπροσθέτως, η Ελλάδα ενέταξε 75 εκατομμύρια Ευρώ στο Ελληνικό Πρόγραμμα για την Οικονομική Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ), ως οικονομική βοήθεια προς τα Σκόπια.

Τέλος, η Ελλάδα παρέσχε την συναίνεσή της για τη σύναψη της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης της ΠΓΔΜ με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

4. Τα Σκόπια «ανταπέδωσαν» αυτές τις ενέργειες συμμόρφωσης της Ελλάδος με την Ενδιάμεση Συμφωνία, αλλά και γενικότερα την καλόπιστη και γενναιόδωρη συμπεριφορά της Ελλάδος, με συνέχιση της πολύπλευρης ψευδοαλυτρωτικής προπαγάνδας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας τους, όσο και διεθνώς, εναντίον της Ελλάδος, και μάλιστα από τα Κρατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις Διπλωματικές της Αντιπροσωπείες.

Ταυτόχρονα, με προσχηματική μόνο διεξαγωγή διαλόγου και ποικίλες κωλυσιεργίες για το θέμα του ονόματος, οδήγησε ουσιαστικά τις διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο, επί 22 ολόκληρα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα η γειτονική χώρα προωθούσε την αναγνώριση διεθνώς του σφετεριστικού συνταγματικού ονόματος της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» με την σύναψη τουλάχιστον 130 διμερών συμφωνιών με διάφορα Κράτη, πράγμα που αντίκειται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις υποχρεώσεις της από την Ενδιάμεση Συμφωνία και κυρίως το πνεύμα φιλικών σχέσεων που αυτή καθιερώνει! Δηλαδή, τα Σκόπια παραβίασαν τις δεσμεύσεις τους και παρέτειναν αναίτια τις διαπραγματεύσεις για το όνομα, παγιώνοντας ταυτόχρονα διεθνώς το σφετερισμό του ονόματος Μακεδονία - Μακεδόνες και βέβαια την πλαστή θεωρία περί Μακεδονικού Έθνους. 3

5. Μετά την ανάρρηση στην εξουσία στην ΠΓΔΜ του κόμματος VMRO και του κυρίου Γκρούεφσκι στην πρωθυπουργία, άρχισαν την μεθοδευμένη διαδικασία του «εξαρχαϊσμού», δηλαδή της παραχάραξης της κλασικής Mακεδονικής ιστορίας με ποικίλους τρόπους, που προκαλούσαν θυμηδία στους γνωρίζοντες την πραγματική ιστορία διεθνώς, αλλά παραπληροφορούσαν συστηματικά τους αδαείς και βέβαια τους πολίτες της ΠΓΔΜ που υπέστησαν από το 1944 και εντατικότερα από το 1991 «πλύση εγκεφάλου», στο πλαίσιο της διαδικασίας σχεδιασμένης «Εθνογένεσης» ως «Μακεδόνων» και οι οποίοι πίστευαν, συνεπώς, ότι δικαιούνται να μονοπωλήσουν κάθε τι Μακεδονικό, παγκοσμίως.

6. Η ψευδής θεωρία της «διαμελισμένης και σκλαβωμένης» Μακεδονίας και του «Μακεδονικού Έθνους», στην Ελλάδα (Μακεδονία του Αιγαίου) και τη Βουλγαρία (Μακεδονία του Πιρίν), ερχόταν να συμπληρώσει την διαιώνιση του αλυτρωτισμού μέσω της θεωρίας του «Μακεδονισμού». Ιδιαίτερα επιζήμια ήταν η συστηματική διδασκαλία αυτών των ιδεών στο εκπαιδευτικό σύστημα της γειτονικής χώρας που δηλητηρίαζε τις νέες γενιές της ΠΓΔΜ με έναν σαφή επιθετικό ανθελληνισμό και συντηρούσε μια ψεύτικη «θυματοποίηση» του Σλαβικού πληθυσμού της ΠΓΔΜ.

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη, δεν θα σας κουράσω άλλο, προχωρώντας στα επόμενα επεισόδια της διαφοράς της Ελλάδος με τα Σκόπια, για το όνομα και τα συναφή ζητήματα, τα οποία σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι γνωρίζετε. Δυστυχώς, παρά την πρόσφατη πολιτική αλλαγή στην ΠΓΔΜ και τις ελπίδες που δημιούργησε, οι δηλώσεις και οι θέσεις ανωτάτων αξιωματούχων της δείχνουν ότι οι βασικές αιτίες των διαφορών με την Ελλάδα παραμένουν αθεράπευτες και η πολιτική ελίτ, πέραν κομμάτων, αρνείται να κάνει και εκείνη τα απαραίτητα βήματα προσαρμογής ώστε να συναντήσει τις καλές προθέσεις και την ετοιμότητα της Ελλάδος για στήριξη της Ευρωπαϊκής προοπτικής της.

Μετά τα παραπάνω λοιπόν, μήπως νομίζετε ότι η επιστημονική συνεργασία και οι ανταλλαγές ή οι επισκέψεις 100 ή 200 φοιτητών ή πανεπιστημιακών δασκάλων ετησίως και η προτεινόμενη από εσάς «επίθεση φιλίας και συνεργασίας» προς την γείτονα χώρα, θα μπορέσει να ανατρέψει τα ιδεολογικά στερεότυπα πάνω στα οποία χτίστηκε η εθνογένεση των Σκοπίων και τη συνεχή εκπομπή του επιθετικού και πλαστού Μακεδονισμού από το Κρατικό Σύστημα Προπαγάνδας της ΠΓΔΜ, που με ψυχροπολεμικές εμμονές υποθηκεύει το μέλλον του επί δεκαετίες παραπληροφορημένου και αποπροσανατολισμένου λαού της;

Μήπως άραγε πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν «διεθνείς υποβολείς», με ισχυρότατα συμφέροντα που υποστηρίζουν και προωθούν αυτή την πολιτική, υπονομεύοντας με τη στάση τους μια γνήσια λύση και απαιτώντας ουσιαστικά να είναι και πάλι η Ελλάδα να πληρώσει το τίμημα με αδιανόητες υποχωρήσεις;

Οι εμπειρίες από τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας (και αυτές που ο ίδιος προσωπικά εβίωσα), ομιλούν πολύ εύγλωττα για παρασκηνιακούς σχεδιασμούς και ενέργειες που, αν και είναι διεθνώς παράνομες, καλύπτονται περίτεχνα από το ένδυμα της διεθνούς «ανθρωπιστικής» επέμβασης ή της προστασίας των δικαιωμάτων των αδυνάτων, με επιλεκτικό τρόπο και συχνά σε αντίθεση με την έννοια της Δικαιοσύνης, απλά για την εξυπηρέτηση ισχυρών συμφερόντων. 4

Η εξωτερική πολιτική δυστυχώς δεν είναι μία απλή παράθεση ευσεβών πόθων ή μία έκθεση ιδεών για ειρηνική συμβίωση και καλές σχέσεις μεταξύ των λαών. Είναι κάτι εξαιρετικά σύνθετο και σκληρό, μία αντιπαράθεση συμφερόντων και ένας ανταγωνισμός επιρροών με βάση την ισχύ των κρατών και συχνά τους μη ομολογημένους στόχους τους.

Εσείς, αξιότιμε κύριε Πρύτανη, ως διακεκριμένο τέκνο της ακριτικής Φλώρινας, όπου διεξήχθη το έπος του Μακεδονικού Αγώνα και όπου εξελίχθηκε εν μέρει το δράμα του Ελληνικού Εμφυλίου αλλά και της ξένης επιβουλής κατά της Μακεδονίας μας, προφανώς γνωρίζετε τις αιτίες και τις στοχεύσεις ξένων συμφερόντων κατά της ακεραιότητας του Εθνικού μας εδάφους στην περιοχή, για την απελευθέρωση και προάσπιση του οποίου χύθηκαν ποταμοί αίματος...

Συνεπώς, όταν ο Πρύτανης του Α.Π.Θ. ερωτώμενος σχετικά «ρίχνει την μπάλα στην κερκίδα» (έστω και για λόγους αβρότητας), σε στιγμές όμως που κρίνεται ένα ύψιστο εθνικό μας θέμα που αφορά την Μακεδονία και την πρωτεύουσά της Θεσσαλονίκη, εμβληματικό Ίδρυμα της οποίας αποτελεί το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, τότε, αθέλητα προφανώς, εξισώνει τον θύτη με το θύμα και ενισχύει την, δεδομένη άλλωστε, ακαμψία του παράνομου διεκδικητή και σφετεριστή (ΠΓΔΜ) και των υποστηρικτών του.

Είναι βέβαια αναφαίρετο δικαίωμά σας να απαντάτε όπως εσείς κρίνετε σε όποια ερώτηση σας τίθεται, αλλά και δικό μας δικαίωμα ως Ελλήνων, Επιστημόνων και Διδασκόντων του Α.Π.Θ. να σας κρίνουμε, πάντα καλοπροαίρετα.

Αποτελεί λοιπόν πεποίθηση αλλά και πρακτική μου, ότι κανένα διεθνές αξίωμα (σαν και αυτά που είχα κι εγώ στο παρελθόν και έχετε και εσείς σήμερα) δεν αποτελεί λόγο για να αποσιωπήσει κανείς την αλήθεια και να μην επιζητήσει την εφαρμογή του Δικαίου, όταν μάλιστα αυτό ταυτίζεται με τις εθνικές θέσεις της Πατρίδας του. Μην ξεχνάμε ότι η ειρήνη και η φιλία προωθείται διά της εφαρμογής του Δικαίου και όχι της παραβίασης ή αγνόησής του.

Με ιδιαίτερη τιμή,

Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Μόνιμος Λέκτορας Τομέα Διεθνών Σπουδών Νομικής Σχολής Α.Π.Θ.

Εκλεγμένο Μέλος Δ.Σ. ΕΣΔΕΠ/ΑΠΘ (από την Ακαδημαϊκή Παρέμβαση)

Μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΠΟΣΔΕΠ και Εκτελεστικής Γραμματείας ΠΟΣΔΕΠ

Πρ. Αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, και Διπλωμάτης Διεθνών Οργανισμών στα Βαλκάνια

Υποψήφιος Βουλευτής και Ευρωβουλευτής